TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 17
Previous part

Chapter: 17 
17


Verse: 1    [wan ir künde nie gewan
Verse: 2    
er noch dehein sin schifman.]

Verse: 3    
si tæten sînen boten kunt,
Verse: 4    
ez wære Patelamunt.

Verse: 5    
daz wart im minneclîche enboten.
Verse: 6    
si manden in ir goten

Verse: 7    
daz er in hülfe: des wære in nôt,
Verse: 8    
si enrüngen niht wan umbe den tôt.

Verse: 9    
der junge Anschevîn
Verse: 10    
vernam ir kumberlîchen pîn,

Verse: 11    
er bôt sîn dienest umbe guot,
Verse: 12    
als noch vil dicke ein ritter tuot,

Verse: 13    
oder daz si im sageten umbe waz
Verse: 14    
er solde doln der vînde haz.

Verse: 15    
sprach ûz einem munde
Verse: 16    
der sieche und der gesunde,

Verse: 17    
daz im wære al gemeine
Verse: 18    
ir golt und ir gesteine,

Verse: 19    
des solde er alles herre wesen
Verse: 20    
und der möhte wol in genesen.

Verse: 21    
doch bedorfte er wênec soldes:
Verse: 22    
von Arâbî des goldes

Verse: 23    
hete er manegen knollen brâht.
Verse: 24    
liute vinster diu naht

Verse: 25    
wâren alle die von Zazamanc.
Verse: 26    
den dûhte in diu wîle lanc:

Verse: 27    
doch hiez er herberge nemen.
Verse: 28    
des mohte ouch si vil wol gezemen,

Verse: 29    
daz si im die besten gâben.
Verse: 30    
die vrouwen dennoch lâgen




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.